عصر روز چندم ...

مصطفی ارانی تو اینستا یه هشتگ داره تحت عنوان افتر دیوورس ..میشینم می خونم و گریه می کنم . نمی دونم چمه ..گفته بودم نمی خواهم عکس ها دستش بمونه ...واسطه زنگ زد که بندازم تو دستگاه خرد بشه ...قلبم خورد شد ..بغض ام شکست ..وسط هق هق ام گفتم هرجور صلاح می دونید ...من تو اون عکس ها گمان می کردم خوشبخت  ترین ام ..چقدر ناراحت سطل اشغال ای بودم که تو بک گراند یکی عکس ها بود ..چقدر سر این البوم بامن دعوا کرد ...چقدر عکس ها دوست داشتم ..چقدر خودت دوست داشتم ..چقدر نامرد بودی ...حالم چرا خوب نمیشه ۲۰ روز تجدید نظر تمام شد .۲۰ روز فرجام باقی مونده ..من منتطر چیم که از مواعد نمیگذرم ..خدایا من منتظر توام ..صدام میشنوی ...

چقدر مردونگی کردم تو دنیایی که نامرده ...

تنهایی اومدم کوه ..نشستم روبه روی شهر ..

هنذفری گذاشتم تو گوشم و دارم گریه می کنم ..

خانه پدری

#رومینا_اشرفی 

زل زده ام به اعلامیه ...فرزند گرامی :نام پدر ..نام قاتل ...

 ..اسم اش را گذاشته بودیم ماده های ممنوعه ..که جایی از قتل در فراش نگوییم که  نگوییم که پدر و جد پدری قصاص نمیشوند ...که اگاهی در این مورد ،وقاحت میاورد ...جنون میاورد ...قساوت میاورد ...

سرم درد می کنه ...قصه قصه تازه ای نیست ..اما خون همیشه خون است ...

شب ...همیشه شب

نمیتونم فراموش کنم 

دیشب دلم خیلی گرفته بود تا یک شب تو اتاق تاریک گریستم . عکس های عروسی الف را تو  اینستا دیدم. به خاطرکرونا عروسی اش تبدیل به یه مراسم تو شیک ترین هتل شهر شده بود ‌‌‌...کرونا مانع رسیدن ادم ها به عشق نمیشه .‌مانع جدایی ادم ها هم نمیشه ...پوچ ترین بی معنا ترین و تنها ترین و خراب ترین روزهایی زندگی ام را میگذرونم و حتی یه اغوش نیست که بی ترس تو بغلش گریه کنم . امید و ایمان ندارم.زمین واسه ما گرد نبود و هیچ کس تاوان دل شکستن را ندید ..