عرفه

امسال اون عرفه ای نبود که ببن گلستان شهدا و دانشگاه دلم دو دو بزنه و اخر دست برم دانشگاه بشینم رو چمن های دم مسجد گریه کنم .اون عرفه ای نبود که تو ترافیک گلستان شهدا گیر کنم . اون عرفه ای نبود که از خدا چیزی بخواهم ...هیج جا هیچ خبری نبود ...رفتم خانه مادربزرگی که نبود ...و هیچ چیز از دعا عرفه نصیبم نشد ...از سال ۹۴ به بعد عرفه ها فقط گریه کرده بودم .سال ۹۵ تو حرم امام رضا التماس خدا کردم ..حالا احساس می کنم هیچ چیز نمانده برای خواستن ..وقتی دستم خالی برگردونی ..وقتی گدایی شدم که از در خونه راندی ...من هیچ جا نداشتم جز بغل تو ..من هنوزم پشت درم .بغل ام کن خدایا دل های شکسته ..خدایا از دگ گردن نزدیک تر ..دلم گرفته ...